از هر دری سخنی

کلیپی در فضای مجازی منتشر شده است با عنوان توضیح استاد شفیعی کدکنی درباره ممانعت از ورودش به دانشگاه تهران » عنوان کلیپ که مربوط به نزدیک به دو سال قبل است عنوان عجیبی است هویت دانشگاه تهران، و بلکه هویت ادبیات معاصر کشورمان با استوانه ها و اساتیدی چون شفیعی کدکنی تعریف می شود بنابراین عجیب است که ایشان را به دانشگاه راه ندهند کلیپ را که دیدم، استاد توضیح دادند که 1 بنا بوده کلاس را تعطیل کنند 2 در جلسه قبل با دانشجویان خداحافظی کرده اند و گفته اند هفته آینده کلاس تشکیل نمی شود 3 باز استاد بزرگوار احتمال داده اند که شاید از راه دور مشتاقانی برای کلاسشان بیایند، و برای همین تصمیم گرفتند به دانشگاه بیایند 4 با خودرو جلوی دانشگاه که می رسند، نگهبانی می گوید دانشگاه تعطیل است 5 استاد هم که هوس قدم زدن در راسته کتابفروشی های جلوی دانشگاه را داشته اند می روند و شروع می کنند به تماشای ویترین کتابفروشی ها و لذت بردن تا اینجای کار فقط خبر است اما ادامه کلیپ تحلیل و نقد استاد شفی

خدمت سربازی من اول تیرماه، یعنی دقیقا هفت روز پیش به پایان رسید در حقیقت کل فرایند خدمت برای من به سه بخش تقسیم شد 1 خدمت در دوران مجردی در نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران این بخش از خدمت در بندرعباس بود شش ماه طول کشید و بعد به واسطه قبولی در دانشگاه و امید به معافی کفالت، متوقف شد 2 خدمت در دوران تاهل در پلیس راهور استان یزد این بخش از خدمت پس از انصراف من از مقطع دکتری بود و دقیقا هشت ماه طول کشید 3 کسری خدمت که شامل کسری خدمت در مناطق بندرعباس یک ماه و ده سال فعالیت در بسیج بود که جمعا هفت ماه شد اما همه هدف من از این چند خط این است که بگویم بخش اعظمی از نیرو و نیت و جوانی و شادابی و جوان در دوران سربازی با شرایط فعلی، به معنی واقعی کلمه می سوزد» و حرام می شود چرا؟ به علت اینکه سرباز، بدون توجه به تخصص و مهارتش، در جایی به کار گیری می شود که در اکثر اوقات هیچ فایده ای برای کشور ندارد، و بدتر از آن وقتی است که جوان به کارهایی مشغول می شود که انجام شدن یا نشدن آن کارها هی�

حتما می دانید یا تحقیق کرده اید و اگر نمی دانید، بدانید که استعلاجی سربازی 30 روز است و اگر گفته سرباز بهداری که از او سوال کردم درست باشد، روزهای تعطیل هم محاسبه می شود به عبارت بهتر کل استعلاجی دوران سربازی 30 روز است با احتساب جمعه و تعطیلات رسمی خب دو اما و اگر در این رابطه وجود دارد 1 اگر در حین خدمت، مشکلی برای سرباز به وجود آید، که مربوط به خدمت باشد مثلا دستش هنگام جابجا کردن اجسام بشکند، یا حین ماموریت آسیب ببیند، این مدت تا 6 ماه تمدید می شود و اگر در این مدت سرباز مداوا نشود، از ادامه خدمت معاف خواهد شد 2 اگر بیرون از محیط خدمت، مثلا در مرخصی، یا درون خدمت مشکلی برای سرباز به وجود آید، که به سربازی و محیط خدمت ارتباطی نداشته باشد، مثلا سنگ کلیه بگیرد، یا مشکلات اینچنینی برایش به وجود آید، به ازای هر روزی که بیش از یک ماه، استعلاجی بگیرد، باید به اصطلاح خلا» بکشد یعنی به همان تعداد روز در انتهای خدمتش بماند و خدمت کند تا مدت اضافی استعلاجی به پایان برسد در حالت دوم

با عرض سلام و تبریک سال نو امروز هفتمین روز از سال جدید است و ساعت چهار بعد از ظهر است یعنی به همین راحتی یک سال گذشت و از سال جدید هم تقریبا هفت روز سپری شد دو نکته را به عنوان اولین پست در سال جدید در این وبلاگ می نویسم یکی درباره کار فرهنگی و یکی درباره دبیری و این نکته را هم اضافه کنم تصمیم دارم که امسال فعالیتم در این وبلاگ را کمی بیشتر کنم؛ ان‌شاءالله اهمیت کار فرهنگی همه می دانیم که فرهنگ» چقدر اهمیت دارد و نیز می دانیم که کار فرهنگی» چقدر مهم است اما اگر بخواهیم میزان اهمیت این دو را مشخص کنیم چه خواهیم گفت؟ امروز در لابلای وبگردی هایم، کلیپی قدیمی از خاطره گویی استاد ازغدی از رهبر انقلاب را برای چندمین بار دیدم و الحق چه جمله درستی است نقل به مضمون که خواندن چندباره کتاب خوب و دیدن چندباره فیلم های خوب نه تنها ضرری ندارد و وقت تلف کردن نیست، بلکه هربار پرده جدیدی از مفاهیم کتاب و فیلم و به انسان منتقل می شود من هم با دیدن چند باره این کلیپ، به اهمیت فرهنگ و کار فر�